Hem 622 yıllık Osmanlı Devleti'nde yaşayan şairlerin hem de başka Müslüman devletlerde yaşayan şairlerin vazgeçilmez aşkı olan aruz ölçüsüyle şiirler yazmak özellikle son yarım asırda çok aza düşmüş, şairlerin çoğu hece ölçüsü ve serbest şiire yönelmiş, aruz ölçüsü unutulmaya yüz tutmuştur fakat Türkiye'de yaşayan beş on şair aruz ölçüsüyle şiirler yazmakta, aruz ölçüsünü yaşatmaktadır. Bu şairlerden biri olan Ediz Servan Erdinç, aktif bir şekilde aruz ölçüsünü omuzlarında taşımaktadır.

Azade Mısra

Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün

Ah! Bu, Mecnûn gönlü her dem nûş eden dilber
hani?

(Ah! Bu, aşktan çıldırmış gönlü her zaman coşturan, mutlu eden dilber, sevgili hani,nerede?)

Ediz Servan Erdinç

Azade Mısra

Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün  Fâilün

Çıkmıyor çeşm-i kebûdun hâtırımdan hiç şehâ

(Ey padişahım! Mavi gözlerin hiç aklımdan çıkmıyor.)

Ediz Servan Erdinç

Aruz ölçüsüyle şiir yazmanın zor ancak bir o kadar da tatlı olduğunu ifade eden Ediz Servan Erdinç, matematik - müzik - felsefe - edebiyat - tarih vb. bütün her şeyin sadece aruz ölçüsünde olduğunu ve bundan dolayı aruz ölçüsünün hece ölçüsü, serbest şiir ve Batı nâzım şekillerinden de daha önde olduğunu söyledi.

Rubai 

Mefûlün Mefûlü Mefâîlü Feûl

Gülen her çiçekte güzel endamı var 

Masallarda kalbine benzer rüyalar

O masmâvi gözleri hiç ölmeyecek

Ya Rab değmesin ona yıllarca nazar

 Ediz Servan Erdinç

Mefâilün Feilâtün Mefâilün Feilün

Gazel

Güzel, senin ışığın sanki hep Hümâ'ya düşer 
O kan lebün ile ancak gönül devâya düşer

Bu girye leyl ü nehâr mâvi gözlerinde umut
Bulup güler ama her dem neden belâya düşer

Şu endamın bırakır herkesin ruhunda yara
Görünce hep seni ay lâl olur hatâya düşer

Gören sanır eşi hiç olmayan dü mâ-i behişt 
Kokunca misk gibi zülfün gider hayâya düşer

Şirin, Kerem gibi her an tufan dolan ateşe
Düşünce dil dide-î eşk akar semâya düşer

Piyâle düşse elinden ziyâ söner bilesin 
Ediz gider sana mecnûn olup sahrâ'ya düşer

Ediz Servan Erdinç